Sutta o Czterech Odniesieniach Uwaznosci

Sutta o Czterech Odniesieniach Uważności.
(Satipatthana Sutta, MN 10.)

Oto co usłyszałem:
Kiedy Błogosławiony przebywał w mieście zwanym Kammasadhamma kraju Kuru, przemówił: "Mnisi."

"Panie", odpowiedzieli mnisi.

Błogosławiony powiedział: "Oto jest ta jedyna, bezpośrednia ścieżka, która wiedzie do oczyszczenia istot, do pokonania żalu i lamentów, do zaniku stresu i przykrości, a powstania wiedzy i Nibbany. Inaczej mówiąc: oto cztery odniesienia uważnosci.

Gdy mnich jest skupiony na ciele tylko jako ciele - dbały, czujny i w pelni świadomy, odsuwając na bok żądze i zmartwienia w odniesieniu do świata. Pozostaje skupiony na uczuciach tylko jako uczuciach - dbały, czujny i w pełni świadomy, odsuwając na bok żądze i zmartwienia w odniesieniu do świata. Pozostaje skupiony na umyśle tylko jako umyśle - dbały, czujny i w pełni świadomy, odsuwając na bok żądze i zmartwienia w odniesieniu do świata. Pozostaje skupiony na inicjacjach tylko jako inicjacjach - dbały, czujny i w pełni świadomy, odsuwając na bok żądze i zmartwienia w odniesieniu do świata.

1. CIAŁO. (KAYANUPASSANA)
1a. Oddychanie. (Anapana)

A jak mnich pozostaje skupiony na ciele tylko jako ciele?

W przypadku, gdy mnich udał się w odosobnienie, usiadł ze skrzyżowanymi nogami w cieniu drzewa lub w pustym pomieszczeniu, utrzymuje ciało wyprostowane, skupiając uważność przed sobą. Zawsze w pełni świadomy, świadomie wdycha i świadomie wydycha.

Robiąc długi wdech obserwuje, że robi długi wdech, albo robiąc długi wydech obserwuje, że robi długi wydech. Albo robiąc krótki wdech obserwuje, że robi krótki wdech, albo robiąc krótki wydech obserwuje, że robi krótki wydech. Robiąc wdech praktykuje doświadczanie całego ciała i robiąc wydech praktykuje doświadczanie całego ciała. Robiąc wdech praktykuje uspokajanie inicjacji formujących ciało i robiąc wydech praktykuje uspokajanie inicjacji formujących ciało. Jak wprawny tokarz lub jego pomocnik, gdy robi długi obrót, wie, że robi długi obrót, a gdy robi krótki obrót, wie, że robi krótki obrót. W ten właśnie sposób mnich robiąc długi wdech obserwuje, że robi długi wdech, a robiąc krótki wydech obserwuje, że robi krótki wydech. Robiąc krótki wdech obserwuje, że robi krótki wdech, robiąc długi wydech obserwuje, że robi długi wydech. Wdychając praktykuje doświadczanie całego ciała i wydychając praktykuje doswiadczanie całego ciała. Wdychając praktykuje uspokajanie inicjacji formujących ciało i wydychając praktykuje uspokajanie inicjacji formujących ciało.

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na ciele tylko jako ciele, u siebie i u innych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na ciele tylko jako ciele jednocześnie u siebie i u innych. Albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie powstawania fenomenu cielesności, albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie rozpadu fenomenu cielesności, albo staje się wciąż od nowa skupiony jednocześnie na procesie powstawania i rozpadu fenomenu cielesności. Sumujac: swiadomość, że 'oto jest ciało', jest utrzymywana w obszarze jego wiedzy i pamięci. Pozostaje niezależny, niesplamiony żądzą niczego w świecie. Tak właśnie mnich staje się wciąż od nowa skupiony na ciele tylko jako ciele.

1b. Postawy (Iriyapatha)

Rownież kiedy chodzi, mnich obserwuje, że chodzi. Stojąc obserwuje, że stoi. Siedząc obserwuje, że siedzi. Leżąc obserwuje, że leży. Jakkolwiek jego ciało nie było by ułożone, mnich to obserwuje. W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na ciele jako ciele, u siebie i u innych. Tak właśnie mnich pozostaje skupiony na ciele jako ciele.

1c. Zrozumienie (Sampajanna)

Również kiedy idzie do przodu i kiedy zawraca, utrzymuje pełną uważność. Kiedy patrzy blisko i kiedy spogląda daleko, utrzymuje pełną uważność. Kiedy zgina i kiedy prostuje kończyny, utrzymuje pełną uważność. Kiedy nosi swoje ubranie i miskę, utrzymuje pełną uważność. Kiedy je, pije, żuje i smakuje, utrzymuje pełną uważność. Kiedy oddaje mocz i wypróżnia się, utrzymuje pełną uważność. Kiedy chodzi, stoi, siedzi, zasypia, budzi się, mówi i zachowuje milczenie, utrzymuje pełną uważność.

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na ciele tylko jako ciele, u siebie i u innych. Tak właśnie mnich pozostaje skupiony na ciele tylko jako ciele.

1d. Nieczystości (Patikulamanasika)

Również, zupełnie jak kiedy worek z otworami na obu stronach byłby wypełniony ziarnem różnego rodzaju: pszenicą, ryżem, małymi fasolami, dużymi fasolami, sezamem, niełuskanym ryżem, a ktoś o dobrym wzroku, przesypując je, obserwował by że: 'To jest pszenica. To jest ryż. To są małe fasole. To są duże fasole. To jest ziarno sezamowe, a to jest niełuskany ryż.' W ten sam sposób mnich podejmuje refleksje nad tym ciałem od stóp do głowy. Od czubka głowy w dół aż po stopy, to ciało jest pełne różnych nieczystych rzeczy: W tym ciele są: włosy na głowie, włosy na skórze, paznokcie, zęby, skóra, mięśnie, ścięgna, kości, szpik, nerki, serce, wątroba, opłucna, śledziona, płuca, długie jelito i krótkie jelito, odbyt, odchody, żółć, ropa, krew, pot, łzy, tłuszcz skórny, ślina, śluz, płyn stawowy, mocz.

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na ciele jako ciele, u siebie i u innych. Tak właśnie mnich pozostaje skupiony na ciele tylko jako ciele.

1e. Elementy (Dhatumanasika)

Również, tak jak wprawny rzeźnik albo jego pomocnik, zabiwszy krowę siadłby na rozdrożu aby ją poćwiartować w kawałki, tak samo mnich kontempluje to ciało żywe czy martwe dzieląc je na cztery rodzaje materii zwane elementem ziemi, elementem wody, elementem ognia i elementem wiatru: 'W tym ciele znajdują się elementy twarde i miekkie, płynne i suche, ciepłe i zimne, wibrujące i nieruchome.'

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na ciele jako ciele, u siebie i u innych. Tak właśnie mnich pozostaje skupiony na ciele tylko jako ciele.

1f. Stopnie rozkładu (Navasivathika)

Również, zupełnie jak gdyby zobaczył zwłoki leżące w kostnicy przez jeden dzień, dwa dni, trzy dni, martwe, obrzmiałe, bez życia i rozkładające się. Porównuje to do tego właśnie ciała: 'To ciało również ma taką samą naturę, taka więc jest jego przyszłość, takie jest jego przeznaczenie, którego nie można uniknąć.'

Albo gdyby zobaczył zwłoki wyrzucone z kostnicy, podziobane przez kruki, sępy, drapieżniki. Rozszarpane przez psy, hieny i różnych innych padlinożerców. Szkielet ze strzępami mięśni, umazany krwią, wciąż połączony ścięgnami. Szkielet bez ciała, umazany krwią i wciąż połączony ścięgnami. Szkielet bez ciała i krwi, wciąż połączony ścięgnami. Kości rozłączone od szkieletu, rozsypane wokół na wszystkie strony: Oto kość stopy, a to kość podudzia, tu jest kość udowa, a tutaj kość miednicy, tutaj kość kręgosłupa, a tutaj żebro, tu mostek a tutaj kość ramieniowa. Oto kości karku, tutaj szczęka a tam ząb. Tam leży czaszka. Kości wybielone, w kolorze muszli. Kości na stosach, leżące tam od ponad roku. Rozpadające się w pył. Porównuje to do tego właśnie ciała: 'To ciało również ma taką samą naturę, taka więc jest jego przyszłość, takie jest jego przeznaczenie, którego nie można uniknąć.'

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na ciele tylko jako ciele, u siebie i u innych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na ciele tylko jako ciele jednocześnie u siebie i u innych. Albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie powstawania fenomenu cielesności, albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie rozpadu fenomenu cielesności, albo staje się wciąż od nowa skupiony jednocześnie na procesie powstawania i rozpadu fenomenu cielesności. Sumując: świadomość, że ‘oto jest ciało’, jest utrzymywana w obszarze jego wiedzy i pamięci. Pozostaje niezależny, niesplamiony żądzą niczego w świecie. Tak właśnie mnich staje się wciąż od nowa skupiony na ciele tylko jako ciele.

2. UCZUCIA (VEDANANUPASSANA)

A jak mnich pozostaje skupiony na uczuciach tylko jako uczuciach? W przypadku, gdy mnich doznając bolesnego uczucia, obserwuje, że doznaje bolesnego uczucia. Doznając przyjemnego uczucia, obserwuje, że doznaje przyjemnego uczucia. Doznając ani bolesnego, ani przyjemnego uczucia, obserwuje, że doznaje ani bolesnego, ani przyjemnego uczucia.

Doznając bolesnego uczucia cielesnego, obserwuje, że doznaje bolesnego uczucia cielesnego. Doznając bolesnego uczucia niecielesnego, obserwuje, że doznaje bolesnego uczucia niecielesnego. Doznając przyjemnego uczucia cielesnego, obserwuje, że doznaje przyjemnego uczucia cielesnego. Doznając przyjemnego uczucia niecielesnego, obserwuje, że doznaje przyjemnego uczucia niecielesnego. Doznając ani bolesnego, ani przyjemnego uczucia cielesnego, obserwuje, że doznaje ani bolesnego, ani przyjemnego uczucia cielesnego. Doznając ani bolesnego, ani przyjemnego uczucia niecielesnego, obserwuje, że doznaje ani bolesnego, ani przyjemnego uczucia niecielesnego.

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na uczuciach tylko jako uczuciach, u siebie i u innych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na uczuciach tylko jako uczuciach jednocześnie u siebie i u innych. Albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie powstawania fenomenu uczuć, albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie rozpadu fenomenu uczuć, albo staje się wciąż od nowa skupiony jednocześnie na procesie powstawania i rozpadu fenomenu uczuć. Sumując: świadomość, że "oto są uczucia", jest utrzymywana w obszarze jego wiedzy i pamięci. Pozostaje niezależny, niesplamiony żądzą niczego w świecie. Tak właśnie mnich staje się wciąż od nowa skupiony na uczuciach tylko jako uczuciach.

3. UMYSŁ (CITTANUPASSANA)

A jak mnich pozostaje skupiony na umyśle tylko jako umyśle? W przypadku, gdy umysł jest owładnięty namiętnością, zauważa, że umysł jest owładnięty namiętnością. Gdy umysł jest wolny od namiętności, obserwuje, że umysł jest wolny od namiętności.

Gdy umysł jest owładnięty niechęcią, obserwuje, że umysł jest owładnięty niechęcią. Gdy umysł jest wolny od niechęci, obserwuje, że umysł jest wolny od niechęci. Gdy umysł jest owładnięty ułudą, obserwuje, że umysł jest owładnięty ułudą. Gdy umysł jest wolny od ułudy, obserwuje, że umysł jest wolny od ułudy. Gdy umysł jest nędzny i pełen pożądań, obserwuje, że umysł jest nędzny i pełen pożądań. Gdy umysł jest rozproszony, obserwuje, że umysł jest rozproszony. Gdy umysł jest rozwinięty, obserwuje, że umysł jest rozwinięty. Gdy umysł jest nierozwinięty, obserwuje, że umysł jest nierozwinięty. Gdy umysł jest wspaniały, obserwuje, że umysł jest wspaniały. Gdy umysł nie jest wspaniały, obserwuje, że umysł nie jest wspaniały. Gdy umysł jest skoncentrowany, obserwuje, że umysł jest skoncentrowany. Gdy umysł nie jest skoncentrowany, obserwuje, że umysł nie jest skoncentrowany. Gdy umysł jest chwilowo oczyszczony, obserwuje, że umysł jest chwilowo oczyszczony. Gdy umysł nie jest chwilowo oczyszczony, obserwuje, że umysł nie jest chwilowo oczyszczony.

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na umyśle tylko jako umyśle, u siebie i u innych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na umyśle tylko jako umyśle jednocześnie u siebie i u innych. Albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie powstawania fenomenu umysłu, albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie rozpadu fenomenu umysłu, albo staje się wciąż od nowa skupiony jednocześnie na procesie powstawania i rozpadu fenomenu umysłu. Sumując: świadomość, że 'oto jest umysł', jest utrzymywana w obszarze jego wiedzy i pamięci. Pozostaje niezależny, niesplamiony żądzą niczego w świecie. Tak właśnie mnich staje się wciąż od nowa skupiony na umyśle tylko jako umyśle.

4.OBIEKTY MENTALNE (DHAMMANUPASSANA)
4a. W odniesieniu do Przeszkód (Nivarana)

A jak mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych? W przypadku, gdy mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do pięciu przeszkód. A jak mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do pięciu przeszkód? Tak jest w przypadku, gdy mnich, gdy jest w nim pożądanie zmysłowe, obserwuje że: 'Jest we mnie pożądanie zmysłowe'. Albo kiedy nie ma pożądania zmysłowego, obserwuje że: 'Nie ma we mnie pożądania zmysłowego'. Obserwuje, jak powstaje w nim pożądanie zmysłowe, którego nie było. Obserwuje porzucenie pożądania zmysłowego które istniało. Obserwuje, że porzucone pożądanie zmysłowe więcej się nie pojawia.

Albo w przypadku, gdy mnich, gdy jest w nim zła wola, obserwuje że: 'Jest we mnie zła wola'. Albo kiedy nie ma złej woli, obserwuje że: 'Nie ma we mnie złej woli'. Obserwuje, jak powstaje w nim zła wola, której nie było. Obserwuje porzucenie złej woli która istniała. Obserwuje, że porzucona zła wola więcej się nie pojawia.

Albo w przypadku, gdy mnich, gdy jest w nim ospałość, obserwuje że: 'Jest we mnie ospałość'. Albo kiedy nie ma ospałości, obserwuje że: 'Nie ma we mnie ospałości'. Obserwuje, jak powstaje w nim ospałość, której nie było. Obserwuje porzucenie ospałości która istniała. Obserwuje, że porzucona ospałość więcej się nie pojawia.

Albo w przypadku, gdy mnich, gdy jest w nim niepokój, obserwuje że: 'Jest we mnie niepokój'. Albo kiedy nie ma niepokoju, obserwuje że: 'Nie ma we mnie niepokoju'. Obserwuje, jak powstaje w nim niepokój, którego nie było. Obserwuje porzucenie niepokoju który istniał. Obserwuje, że porzucony niepokój więcej się nie pojawia. Albo w przypadku, gdy mnich, gdy jest w nim niepewność, obserwuje że: 'Jest we mnie niepewność'. Albo kiedy nie ma niepewności, obserwuje że: 'Nie ma we mnie niepewności'. Obserwuje, jak powstaje w nim niepewność, której nie było. Obserwuje porzucenie niepewności która istniała. Obserwuje, że porzucona niepewność więcej się nie pojawia.

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych jednocześnie u siebie i u innych. Albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie powstawania fenomenu obiektów mentalnych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie rozpadu obiektów mentalnych, albo staje się wciąż od nowa skupiony jednocześnie na procesie powstawania i rozpadu fenomenu umysłu. Sumując: świadomość, że 'oto są róznorodne obiekty mentalne', jest utrzymywana w obszarze jego wiedzy i pamięci. Pozostaje niezależny, niesplamiony żądzą niczego w świecie. Tak właśnie mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do pięciu przeszkód.

4b. W odniesieniu do Zespołu Zapału (Khandha)

Również, mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych jako obiektach mentalnych w odniesieniu do pięciu zespołów zapału. A jak mnich pozostaje skupiony na inicjacjach jako inicjacjach w odniesieniu do pięciu zespołów zapału? W przypadku, gdy mnich obserwuje: 'Oto jest materia, oto jej powstanie, oto jej zaniknięcie. Oto jest uczucie, oto jego powstanie, oto jego zaniknięcie. Oto jest percepcja, oto jej powstanie, oto jej zaniknięcie. Oto jest proces myślowy, oto jego powstanie, oto jego zaniknięcie. Oto jest świadomość, oto jej powstanie, oto jej zaniknięcie.'

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych, u siebie i u innych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych jednocześnie u siebie i u innych. Albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie powstawania fenomenu obiektów mentalnych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie rozpadu obiektów mentalnych, albo staje się wciąż od nowa skupiony jednocześnie na procesie powstawania i rozpadu fenomenu umysłu. Sumując: świadomość, że 'oto są róznorodne obiekty mentalne', jest utrzymywana w obszarze jego wiedzy i pamięci. Pozostaje niezależny, niesplamiony żądzą niczego w świecie. Tak właśnie mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektech mentalnych w odniesieniu do pięciu zespołów zapału.

4c. W odniesieniu do Zmysłów (Ayatana)

Również, mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do sześciu zmysłów. A jak mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do sześciu zmysłów? W przypadku, gdy mnich obserwuje formy dostępne oku i obserwuje oko oraz obserwuje przywiązanie powstające w zależności od nich. Obserwuje powstanie przywiązania którego nie było. Obserwuje porzucenie przywiązania które istniało. Obserwuje, że porzucone przywiązanie więcej się nie pojawia.

W przypadku, gdy mnich obserwuje formy dostępne uchu i obserwuje ucho oraz obserwuje przywiązanie powstające w zależności od nich. Obserwuje powstanie przywiązania którego nie było. Obserwuje porzucenie przywiązania które istniało. Obserwuje, że porzucone przywiązanie więcej się nie pojawia. W przypadku, gdy mnich obserwuje formy dostępne nosowi i obserwuje nos oraz obserwuje przywiązanie powstające w zależności od nich. Obserwuje powstanie przywiązania którego nie było. Obserwuje porzucenie przywiązania które istniało. Obserwuje, że porzucone przywiązanie więcej się nie pojawia.

W przypadku, gdy mnich obserwuje formy dostępne językowi i obserwuje język oraz obserwuje przywiązanie powstające w formacje od nich. Obserwuje powstanie przywiązania którego nie było. Obserwuje porzucenie przywiązania które istniało. Obserwuje, że porzucone przywiązanie więcej się nie pojawia.

W przypadku, gdy mnich obserwuje formy dostępne ciału i obserwuje ciało oraz obserwuje przywiązanie powstające w zależności od nich. Obserwuje powstanie przywiązania którego nie było. Obserwuje porzucenie przywiązania które istniało. Obserwuje, że porzucone przywiązanie więcej się nie pojawia.

W przypadku, gdy mnich obserwuje formy dostępne intelektowi i obserwuje intelekt oraz obserwuje przywiązanie powstające w zależności od nich. Obserwuje powstanie przywiązania którego nie było. Obserwuje porzucenie przywiązania które istniało. Obserwuje, że porzucone przywiązanie więcej się nie pojawia.

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych u siebie i u innych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych jednocześnie u siebie i u innych. Albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie powstawania fenomenu obiektów mentalnych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie rozpadu fenomenu obiektów mentalnych, albo staje się wciąż od nowa skupiony jednocześnie na procesie powstawania i rozpadu fenomenu umysłu. Sumując: świadomość, że 'oto są róznorodne obiekty mentalne', jest utrzymywana w obszarze jego wiedzy i pamięci. Pozostaje niezależny, niesplamiony żądzą niczego w świecie. Tak właśnie mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do sześciu zmysłów.

4d. W odniesieniu do Czynników Przebudzenia (Bojjhanga)

Również, mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do siedmiu czynników przebudzenia. A jak mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do siedmiu czynników przebudzenia? W przypadku, gdy mnich, gdy jest w nim uważność jako czynnik przebudzenia, obserwuje, że: 'Jest we mnie uważność jako czynnik przebudzenia.' Gdy nie ma w nim uważności jako czynnika przebudzenia, obserwuje, że: 'Nie ma we mnie uważności jako czynnika przebudzenia.' Obserwuje powstanie uważności jako czynnika przebudzenia którego nie było. Obserwuje kulminację uważności jako czynnika przebudzenia który zaistniał.

'Jest we mnie zrozumienie jako czynnik przebudzenia.' Gdy nie ma w nim zrozumienia jako czynnika przebudzenia, obserwuje, że: 'Nie ma we mnie zrozumienia jako czynnika przebudzenia.' Obserwuje powstanie zrozumienia jako czynnika przebudzenia którego nie było.Obserwuje kulminacje zrozumienia jako czynnika przebudzenia który zaistniał.

'Jest we mnie cierpliwość jako czynnik przebudzenia.' Gdy nie ma w nim cierpliwości jako czynnika przebudzenia, obserwuje, że: 'Nie ma we mnie cierpliwości jako czynnika przebudzenia.' Obserwuje powstanie cierpliwości jako czynnika przebudzenia którego nie było. Obserwuje kulminacje cierpliwości jako czynnika przebudzenia który zaistniał.

'Jest we mnie radość jako czynnik przebudzenia.' Gdy nie ma w nim radości jako czynnika przebudzenia, obserwuje, że: 'Nie ma we mnie radości jako czynnika przebudzenia.' Obserwuje powstanie radości jako czynnika przebudzenia którego nie było. Obserwuje kulminacje radości jako czynnika przebudzenia który zaistniał.

'Jest we mnie łagodność jako czynnik przebudzenia.' Gdy nie ma w nim łagodności jako czynnika przebudzenia, obserwuje, że: 'Nie ma we mnie łagodności jako czynnika przebudzenia.' Obserwuje powstanie łagodności jako czynnika przebudzenia którego nie było. Obserwuje kulminacje łagodności jako czynnika przebudzenia który zaistniał.

'Jest we mnie spokojne skupienie jako czynnik przebudzenia.' Gdy nie ma w nim spokojnego skupienia jako czynnika przebudzenia, obserwuje, że: 'Nie ma we mnie spokojnego skupienia jako czynnika przebudzenia.' Obserwuje powstanie spokojnego skupienia jako czynnika przebudzenia którego nie było. Obserwuje kulminacje spokojnego skupienia jako czynnika przebudzenia który zaistniał.

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych u siebie i u innych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych jednocześnie u siebie i u innych. Albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie powstawania fenomenu obiektów mentalnych. albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie rozpadu fenomenu obiektów mentalnych, albo staje się wciąż od nowa skupiony jednocześnie na procesie powstawania i rozpadu fenomenu umysłu. Sumując: świadomość, że 'oto są róznorodne obiekty mentalne’, jest utrzymywana w obszarze jego wiedzy i pamięci. Pozostaje niezależny, niesplamiony żądzą niczego w świecie. Tak właśnie mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do siedmiu czynników przebudzenia.

4e. W odniesieniu do Czterech Szlachetnych Prawd (Sacca)

Również, mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do Czterech Szlachetnych Prawd. A jak mnich pozostaje skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do Czterech Szlachetnych Prawd? W przypadku, gdy mnich obserwuje w obecnej chwili: 'Oto jest cierpienie', doświadczając tego. 'Oto jest powstawanie cierpienia', doświadczając tego. 'Oto jest ustanie cierpienia', doświadczając tego. 'Oto jest ścieżka wiodąca do ustania cierpienia', doświadczając tego.

W ten sposób mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych u siebie i u innych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych jednocześnie u siebie i u innych. Albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie powstawania fenomenu obiektów mentalnych, albo staje się wciąż od nowa skupiony na procesie rozpadu fenomenu obiektów mentalnych, albo staje się wciąż od nowa skupiony jednocześnie na procesie powstawania i rozpadu fenomenu umysłu. Sumując: świadomość, że 'oto są róznorodne obiekty mentalne', jest utrzymywana w obszarze jego wiedzy i pamięci. Pozostaje niezależny, niesplamiony żądzą niczego w świecie Tak właśnie mnich staje się wciąż od nowa skupiony na obiektach mentalnych tylko jako obiektach mentalnych w odniesieniu do Czterech Szlachetnych Prawd.

5. ZAKOŃCZENIE

Jeśli ktoś rozwijałby te cztery odniesienia uważności w ten sposób przez siedem lat, [przez sześć lat, pięć lat, cztery lata, etc...] może mu to przynieść jeden z dwóch owoców: bezpośrednie poznanie tu i teraz, a gdyby były jakieś pozostałości zapału - bezpowrotność do zradzania

[...]

Jeśli ktoś rozwijałby te cztery odniesienia uważności w ten sposób przez siedem dni,
może mu to przynieść jeden z dwóch owoców: bezpośrednie poznanie tu i teraz, a gdyby były jakieś pozostałości zapału - bezpowrotność do zradzania

Oto jest ta jedyna, bezpośrednia ścieżka, która wiedzie do oczyszczenia istot, do pokonania żalu i lamentów, do zaniku stresu i przykrości, a powstania wiedzy i Nibbany. Inaczej mówiąc: oto cztery odniesienia uważności."

To rzekł Błogosławiony. Usatysfakcjonowani mnisi rozkoszowali sie slowami Błogosławionego.