Sutta o Osmioaspektowej Sciezce

Sutta o Ośmioaspektowej Ścieżce.
(Magga-vibhanga Sutta, SN XLV.8).

Oto co usłyszałem:
Pewnego razu Błogosławiony zatrzymał się w pobliżu Savatthi przy gaju Jety, koło klasztoru Anathapindiki.
Tam zwrócił się do mnichów następującymi słowami:
"Mnisi."
"Tak Panie." Odpowiedzieli mnisi.
"Będę nauczał i analizował dla was Szlachetną Ośmioaspektową Ścieżkę. Słuchajcie bardzo uważnie."
"Zrobimy jak powiedziałeś Panie." Odpowiedzieli mu mnisi.

Błogosławiony przemówił:
"Tak wiec mnisi, co to jest Szlachetna Ośmioaspektowa Ścieżka?
właściwe rozumienie,
właściwa intencja,
właściwa mowa,
właściwe postępowanie,
właściwe życie,
właściwy wysiłek,
właściwa uważność,
właściwe skupienie.

Mnisi, co to jest właściwe rozumienie?
Wiedza odnośnie cierpienia,
wiedza odnośnie powstawania cierpienia,
wiedza odnośnie ustania cierpienia,
wiedza odnośnie sposobu praktyki wiodącej do ustania cierpienia.
To, mnisi, jest nazywane właściwym rozumieniem.

Co to jest właściwa intencja?
Intencja wyrzeczeń,
uwolnienia się od zlej woli,
intencja niekrzywdzenia.
To mnisi, jest nazywane właściwą intencją.

Co to jest właściwa mowa?
Powstrzymanie się od kłamstwa,
powstrzymanie się od kłótni,
powstrzymanie się od obelg,
powstrzymanie się od czczego gadania.
To, mnisi, jest nazywane właściwą mową.

Co to jest właściwe postępowanie?
Powstrzymanie się od odbierania życia,
powstrzymanie się od kradzieży,
powstrzymanie się od bezwstydu.
To, mnisi, jest nazywane właściwym postępowaniem.

Co to jest właściwe życie?
To jest sytuacja, gdy uczeń szlachetnych,
porzuciwszy nieuczciwe życie
zaczyna prowadzić życie właściwie.
To, mnisi, jest nazywane właściwym życiem.

Co to jest właściwy wysiłek?
To jest sytuacja, gdy mnich podejmuje zamiar, wytrwale dąży, utrzymuje intencje i dokłada starań w celu niepowstawania złych, nierozsądnych rzeczy, które jeszcze nie powstały.
Podejmuje zamiar, wytrwale dąży, utrzymuje intencje i dokłada starań w celu porzucenia złych, nierozsądnych rzeczy, które powstały.
Podejmuje zamiar, wytrwale dąży, utrzymuje intencje i dokłada starań w celu powstania rozsądnych rzeczy, które jeszcze nie powstały.
Podejmuje zamiar, wytrwale dąży, utrzymuje intencje i dokłada starań w celu utrzymania, niepomniejszenia, wzrostu i pełnego rozwoju rozsądnych rzeczy, które powstały.
To, mnisi, jest nazywane właściwym wysiłkiem.

Co to jest właściwa uważność?
To jest sytuacja, gdy mnich pozostaje skupiony na ciele u siebie i innych, dbały, uważny i w pełni świadomy - porzucając żądze i stresy w odniesieniu do świata.
Pozostaje skupiony na uczuciach u siebie i innych, dbały, uważny i w pełni świadomy - porzucając żądze i stresy w odniesieniu do świata.
Pozostaje skupiony na umyśle u siebie i innych, dbały, uważny i w pełni świadomy - porzucając żądze i stresy w odniesieniu do świata.
Pozostaje skupiony na inicjacjach u siebie i innych, dbały, uważny i w pełni świadomy - porzucając żądze i stresy w odniesieniu do świata.
To, mnisi, jest nazywane właściwą uważnością.

Co to jest właściwe skupienie?
To jest sytuacja, gdy mnich całkowicie wycofany ze zmysłowości, wycofany z nierozsądnych wartości mentalnych - wchodzi i pozostaje na pierwszym poziomie zatopienia medytacyjnego: rozkosz i błogość zrodzone z wycofania, którym towarzyszy ukierunkowana myśl i ocena.
Zatrzymując ukierunkowane myśli i ocenę, wchodzi i pozostaje na drugim poziomie zatopienia medytacyjnego: rozkosz i błogość zrodzone z koncentracji, zjednoczenie uważności wolnej od ukierunkowanej myśli i oceny - wewnętrzna pewność. Z zanikaniem rozkoszy pozostaje w równowadze, w pełni świadomy i uważny, fizycznie odczuwa błogość.
Wchodzi i pozostaje na trzecim poziomie zatopienia medytacyjnego, który szlachetni określają jako: 'Spokojny i w pełni świadomy w przyjemnych rejonach.'
Z porzuceniem przyjemności i bólu - jak i z wcześniejszym zaniknięciem uniesienia i stresu - wchodzi i pozostaje na czwartym poziomie zatopienia medytacyjnego: nieskalana czystość spokojnej równowagi i pełnej świadomości, ani przyjemność, ani ból.
To, mnisi, jest nazywane właściwym skupieniem.